Ferdi Tayfur







Ferdi Tayfur Klasikleri II

SON SABAH

Aşk denilen kelimeyi şarkılarda duyardım
Sen çıkınca karşıma kendimde seni buldum
Önceleri mutluydum ben senden umutluydum
Kedersiz bir dünyam vardı şimdi dertlere boğuldum

Bir yazı var kaderimde
karadan daha kara
Gel son defa göreyim
Belki çıkmam sabaha

Güneş belki doğacak belki doğmayacak
Biliyorum bu son sabah seni benden koparacak

Ne yapsak ta olmuyor kavuşmamız imkansız
Yuvasız kuşlar gibi bende kaldım yuvasız
İnsanım hakkım değil mi seni çok seviyorum
Aşkın cehenneminde yandıkça yanıyorum

VAZGEÇ FELEK

Vazgeç felek sen benden hep peşimden gezmekten
Öyle candan sevmişim ki korkar mıyım ölmekten

Daha benden ne istersin canımdan başka alacak
Alda kurtar beni benden alda kurtar dert çekmekten

Sana yalvarmaktansa dünyada sürünmektense
Kara toprak benim için bir kurtuluş olacak

Bir gün güldürmedin beni yıllardır ağlatıyorsun
Sevgilime doymadan diyar diyar atıyorsun

BANA GERÇEKLERİ SÖYLE

Anlamadım bir türlü ne dertlerin var senin
Bazen çatık kaşların bazen içli bakışların
Bazen güler gözlerin bazen zehir sözlerin
Bazen öldürüyor sözlerin

Bana gerçekleri söyle mutsuz musun benimle
Çekilirim aradan sevdalıysan birine
Ben razıyım hayatın en acı darbesine
Bunda senin suçun yok ağlıyorum gençliğime

İçin için ağlıyorsun günden güne eriyorsun
Eski sevginden eser yok benden bir şey gizliyorsun
Anlıyorum gözlerinden beni artık sevmiyorsun
Beni artık sevmiyorsun

YETER (Sıra Dağlar)

Sıra sıra dağlar gibi yollarıma dizildin
Selvi boyun ile hep karşımda süzüldün be zalim
Kara kader misin be şu alnıma yazıldın
Beni hasretinle ağlattın gel gel gel yeter
Beni yokluğunla söylettin gel gel gel yeter

Bir görünüp bir yok oldun gözüme
Esir ettin işven ile nazına
İnanmazsan yeminime sözüme
Sen sevme sevdiğimi bil yeter

Gönlümün isyanı döndü sevgiye
Yaşamam belki de çıkmam seneye
Sevenlerin çektikleri çileyi
Dosta değil düşmanıma sor yeter

Okşayıp saçını seni sevmeden
Bir gün olsun mutluluğa ermeden
Göçersem bu dünyadan son bir defa görmeden
Dua etme başucumda dur yeter
Çiçek koyma mezarıma gel yeter

GÖNÜL OYUNU

Bir yüzüme baktı bir boyun büktü
Sevginin zehrini gönlüme attı kalbime taktı
Mademki sonunda ayrılık vardı
Neden beni buldu beni ağlattı beni sızlattı

Karadı benim dünyam feryadımı duysana
Kayboldum bir meçhul de ellerimden tutsana
Senin ki sevgi değil senin ki aşk değil
Senin ki gönül oyunu şu halime baksana

Sen değil misin beni terk eden
Sen değilim misin hasret çektiren boynumu büken
Nedir bu hırçınlık nedir ettiğin
Gel de bitsin dertlerim yeter çektiğim benim çektiğim

KOŞTURDUN PEŞİNDEN

Şu feleğin akıl ermez işine
Duyar feryadımı duymazdan gelir
Bir kötü kuluna muhtaç eğlerken
Yaralı gönlüme dermen mı verir

Koşturdun peşinden bir ömür boyu
Attı gurbet ele büktü boynumu
Genç yaşımda kesti benim dertler yolumu
Dertsiz yaşamaya ferman mı verir

Sevgiyi buldukta erişemedik
Göz göze bakışıp gülüşemedik
Bir araya gelip gelip dertleşemedik
Derdimi dökmeye zaman mı verir
Dertsiz yaşamaya çare mi verir

Yağmur yağıp nehirlerim taşarsa
Bahar gelip çiçeklerim açmazsa
Bir de yüreğimde yaram azarsa
Yaramı sarmaya hekim mi gelir

YUVASIZ KUŞLAR

Garibim halime bakıp ta gülme
Yolun düşer gurbet ele sende yanarsın
Yolun düşer gurbet ele hasret çekersin
Ümitsizde olsa hayırsızda olsa gönül verdiğin
Ölümden korkmayıp yine seversin
Kimseden korkmayıp yine yine seversin

Yeşeren ağacın dalında kuşlar
Sevinçten şarkılar söylemezler mi
Hasretin pençesinde derde düşenler
Ölünceye kadar inlemezler mi

Sorma tek kelime anla halimden
Atma karanlığa tut ellerimden
Sensiz bu dünyada söyle neylerim
Bir gün bir köşede çürür giderim

IZDIRAP ÇEMBERi (Söz Geçmiyor Gönlüme)

Izdırap çemberi sardı beni kollarına
Cezasını çekiyorum sana aşık olmanın
Nerdesin şimdi nerde bak düştüm ben hallere
Denedim unutmayı söz geçmiyor gönlüme

Bu temiz aşkın sonu hüsranla mı bitecek
Ömrümün baharı yolunda mı solacak
Nerdesin şimdi nerde bak düştüm ben hallere
Denedim unutmayı söz geçmiyor gönlüme

KOPARMA GÜLLERİ

Koparma gülleri dalında kalsın
Beni yaktın bir de bülbül yanmasın
Duymuyorsun gönlümde ki feryadı
Bir gün olur sende hasret çekersin
Bir gün olur sende feryat edersin
Bir heves diyorsun aşka sevgiye
Böyle ise dünyada yaşamak niye
Manasızdı sence tüm duygularım
Hayatıma girdin söyle ne diye
Gençliğimi yıktın söyle ne diye

Belki bir gün beni hatırlayınca
Yüreğin burkulur gözlerin dolar
Kapılınca sen de bir vefasıza
Baharı görmeden gençliğin solar

SENDE Mİ LEYLA

Yüzüme bakacak yüzün kalmamış
Doğru bir kelime sözün kalmamış
Aklını fikrini yalan bürümüş
Sende mi Leyla
Güzel gözlerini hırs mı bürümüş
Sende mi Leyla

Karaya ak denilir mi
Amaya bak denilir mi
Sevene bırak denilir mi
Sende mi Leyla

Haksızlık edene isyan ederdin
İnsanlık bu değil bu değil derdin
Sonunda darbeyi kendin indirdin
Sende mi Leyla

Soldurdun içimde ilkbaharları
Düşünmez olmuşsun hiç yarınları
Arayıp gerçeği bulamadın mı
Sende mi Leyla
Arayıp doğruyu bulamadın mı
Sende mi Leyla

YÜREĞİM DE YARA VAR

Şu genç ömrümün taze çağında
Seni nerden gördüm görmez olsaydım
Dikenle örülü gönül bağımdan
Sana güller verdim vermez olsaydım

Dün neler söylerdin bak bugün caydın
Böyle mi yapardın sevmiş olsaydın
Ben sana tapardım benim olsaydın
Seni nerden gördüm görmez olsaydım

Yüreğimde yara var durmadan kanar
İnsan olan insana böyle mi yapar
Yüreğimde yara var durmadan kanar
İnsan olan sevdiğine böyle mi yapar

Dünyaya geleli bir gün gülmedim
Senden bıkıp başkasına gönül vermedim
Şimdi ben aşkınla bir serseriyim
Seni nerden gördüm görmez olsaydım

ÇİÇEKLER AÇSIN

Kaç mevsim bekledim dönersin diye
Şu garibi arayıp sorarsın diye
Gözlerim yollarda ismin dilimde
Belki feryadımı duyarsın diye

Çiçekler açsın böcekler ötsün
Kırlarda sevgililer el ele gezsin
Ben razıyım yeter ki sen gel
İsterse her gün yağmur yağsın

Korkuyorum sensiz ölüp gitmekten
Kara talihime boyun bükmekten
Kalmadı mecalim kalmadı bitti
Her gün sana gel gel demekten